Jan “Ptaszyn” Wróblewski Sextet: “Komeda. Moja słodka, europejska ojczyzna”
made in JAZZ. Koncertsob 23.319.00
sala: Broadway
wstęp: 20/30 zł, bilety do nabycia online lub w DK Kadr
Muzyczna wizja zjednoczonej Europy w dziele Krzysztofa Komedy zinterpretowanym po 50 latach przez Jana “Ptaszyna” Wróblewskiego.
Dzieło Komedy ?Moja słodka europejska ojczyzna? powstała w 1967 roku jako jeden z ostatnich projektów Krzysztofa Komedy zrealizowanych przed wyjazdem do USA na zamówienie Joachima-Ernsta Berendta ? szefa działu niemieckiej rozgłośni SWF, w ramach jego serii płytowej ?Jazz und Lyrik?. Ideą było połączenie polskiej poezji przetłumaczonej przez wybitnego znawcę tematu, urodzonego w Łodzi, Karla Dedeciusa z muzyką Komedy. Scenariusz projektu stworzył sam Komeda dobierając 24 wiersze i grupując je w 13 kompozycji. Były pośród nich m.in. wiersze Wisławy Szymborskiej ?Drobne ogłoszenia?, ?Przyjaciołom?, Czesława Miłosza ?Ziemia?, ?Campo di Fiori, ?Piosenka o końcu świata?, Zbigniewa Herberta ?Kołatka?, Tadeusza Różewicza ?Zostawcie nas?, Kazimierza Przerwy-Tetmajera ?Szukam cię?, Adama Ważyka ?Cyrk?, Stanisława Grochowiaka ?Don Kiszot?. Powstała muzyka pełna pięknych melodii, doskonale zintegrowana z tekstem odczytywanym przez aktora. Geneza samego tytułu ?Meine Süsse Europäische Heimat? ? pochodzi od fragmentu wiersza Czesława Miłosza ?Ziemia?: Słodka moja europejska ojczyzno, Motyl siadając na twoich kwiatach plami skrzydła krwią.
Zatem spoiwem europejskiej ojczyzny stały się jej korzenie kulturowe oraz wspólne cierpienia narodów wyniesione z II wojny światowej. Komeda uznawał ten zbiór za swoje ?najważniejsze i najpiękniejsze muzyczne dzieło?. Kilka motywów kompozytor rozwinął w nagraniach radiowych realizowanych w Polsce już bez udziału aktora czytającego wiersze. Więcej po prostu nie zdążył. Nieznanym faktem jest, że kompozycjami tymi zachwycił się sam Miles Davis i było to zaczątkiem ich niedokończonej niestety współpracy w Hollywood. Pełna ścieżka muzyczna (bez udziału aktora) z tego projektu nigdy nie została nagrana. Komeda zaraz po przyjeździe z Baden-Baden wystąpił na Jazz Jamboree?67 i zaraz potem wyjechał do Hollywood. Na JJ wykonał tylko jedną rozbudowaną kompozycję ?Night-time Daytime Requiem?, którą zadedykował Johnowi Coltrane?owi. (według. Stańki, jest to ?ta największa kompozycja Komedy?). Ciekawostką jest to, że pierwowzorem tej kompozycji jest utwór ?Temat dla jednego a wariacje dla drugiego świata?.
Jan “Ptaszyn” Wróblewski
Gra na saksofonie tenorowym i barytonowym. Założył kilka zespołów i angażował się w wiele projektów muzycznych. Od 1970 prowadzi w Programie III Polskiego Radia autorskie programy jazzowe, m.in. Trzy kwadranse jazzu. Jest członkiem Akademii Muzycznej Trójki. Popularyzator muzyki jazzowej w Polsce. Komponował również muzykę filmową (?Pan Anatol szuka miliona?, ?Niech żyje miłość?) oraz piosenki, wykonywane m.in. przez Ewę Bem, Łucję Prus, Marylę Rodowicz i Andrzeja Zauchę. Tworzył koncerty symfoniczne. Nagrał kilkanaście albumów autorskich, brał udział w nagraniu kilkudziesięciu innych płyt.
Studiował na wydziale Mechanizacji Rolnictwa Politechniki Poznańskiej, a następnie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Podczas studiów w Poznaniu założył własny zespół, współpracował też z Kwintetem Jerzego Miliana. W 1956 roku zaproszono go do formacji Krzysztofa Trzcińskiego. W Sekstecie Komedy grał na saksofonie barytonowym. Występ z tą grupą był dla niego profesjonalnym debiutem; zagrali na koncercie podczas otwarcia poznańskiego ośrodka Telewizji Polskiej, a następnie (1956-57) na festiwalach jazzowych w Sopocie.
Za punkt przełomowy w karierze Jana Wróblewskiego uważa się przesłuchanie przeprowadzone latem 1958 przez George Weina (amerykańskiego promotora jazzu), w wyniku którego został on zaangażowany do orkiestry International Newport Band i jako pierwszy polski jazzman oraz jedyny z krajów zza tzw. żelaznej kurtyny wystąpił na festiwalu jazzowym w Newport (USA). Występ tej grupy został zarejestrowany w filmie ?Jazz on Summer’s Day?.
Po tym koncercie występował w wielu miastach Stanów Zjednoczonych, a następnie w Europie, Indiach, Afryce i Azji. W latach 1968-78 kierował Studiem Jazzowym Polskiego Radia. Współpraca z Willisem Conoverem (popularyzatorem Jazzu w Radio Music USA) zaowocowała powstaniem audycji ?3 kwadranse jazzu?, którą prowadzi nieprzerwanie od 1970 roku.
